ولادت مولود کعبه مبارک
پیشگویی ولادت حضرت علی
در زمان حضرت ابوطالب (علیه السلام) راهبی زندگی می کرد بنام مثرم بن دعیت بن شیتقام.
این مرد در عبادت معروف بود و صد و نود سال خداوند را عبادت کرده بود و هرگز حاجتی از خداوند نخواسته بود.
تا اینکه از خدا خواست، خداوندا! یکی از اولیاء خود را به من نشان ده؛ خداوند حضرت ابوطالب را نزد او فرستاد تا چشم مثرم به حضرت افتاد از جا برخاست و سر او را بوسید و او را در مقابل خود نشانید و گفت: خدا تو را رحمت کند، تو کیستی؟
حضرت فرمود: مردی از منطقه تهامه.
پرسید از کدام طایفه عبدمناف؟ فرمود: از بنی هاشم.
راهب بار دیگر برخاست و سر حضرت ابوطالب (علیه السلام) را بوسید و گفت: خدا را شکر که خواسته مرا اعطا کرد و مرا نمیراند تا ولی خود را به من نشان داد.
سپس گفت: تو را بشارت باد! خداوند به من الهام نموده که آن مژده ای به توست.حضرت ابوطالب (علیه السلام) پرسید آن بشارت چیست؟ گفت: فرزندی از صلب تو بوجود می آید که ولی الله است.
اوست ولی خدا و امام متقین و وصی رسول رب العالمین.
اگر آن فرزند را ملاقات کردی از من به او سلام برسان و از من به او بگو: مثرم به تو سلام می گوید: و شهادت می دهد که خدایی جز الله نیست، یگانه است و شریکی ندارد و محمد بنده و فرستاده خداست و تو جانشین بر حق او هستی نبوت با محمد و وصایت با تو کامل می شود.
در اینجا حضرت ابوطالب (علیه السلام) گریه کرد و فرمود: نام این فرزند چیست؟او گفت: نامش علی است
سال نو مبارک
یکی از کارهای ایرانیان برای استقبال از سال جدید «سفره هفت‌سین» است که بطور معمول ساعاتی پیش از تحویل سال نو گسترده شده و سیزدهم فروردین جمع می‌شود.
به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبر گزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اما در کنار این سفره، برخی خانواده‌ها به سفره هفت‌سین قرآنی نیز اعتقاد خاصی دارند.
هفت‌سین قرآنی را با آب و زعفران در یک بشقاب نوشته و سر سفره هفت سین قرار می‌دهند و بعد از تحویل سال کمی آب روی آن ریخته و می‌نوشند و سلامتی و حاجات خود را از خدای خوب و مهربان درخواست می‌کنند. نوشیدن این هفت‌سین برای شفای بیماران توصیه شده است.
اما هفت سین قرآنی هفت آیه‌ای از قرآن است که با سلام شروع شده است:
1- سلامٌ قولاً مِن رَبِّ رحیم.( یس/58)
" از جانب پروردگار ی مهربان به آنان سلام گفته می‌شود."
این ندای روح افزا و نشاط بخش و مملو از مهر و محبت خدا، چنان روح انسان را در خود غرق می‌کند و به او لذت، شادی و معنویت می‌بخشد، که با هیچ نعمتی برابر نیست، آری شنیدن ندای محبوب، ندایی آمیخته با محبت و آکنده از لطف، سرتا پای بهشتیان را غرق سرور می‌کند، که یک لحظه آن بر تمام دنیا و آنچه در آن است برتری دارد.
از پیامبر اکرم (ص) روایت شده: " در همان حال که بهشتیان غرق در نعمت‌های بهشتی هستند نوری بر بالای سرایشان آشکار می‌شود؛ نور لطف خداوند که بر آنها پرتو افکنده است.
پس ندایی بر می‌خیزد که "سلام بر شما ای بهشتیان"، نظر لطف خداوند چنان بهشتیان را مجذوب می‌کند که از همه چیز جز او غافل می‌شوند، و همه نعمت‌های بهشتی را در آن حال به دست فراموشی می‌سپارند.
2- سلامٌ علی نوح ٍ فی العالمین. ( صافات /79)
" درود بر نوح در میان جهانیان."
چه افتخاری از این برتر و بالاتر که خداوند بر حضرت نوح (ع) سلام می‌فرستد، سلامی که در میان جهان و جهانیان باقی می‌ماند و تا دامنه قیامت گسترده می‌شود، سلام خدا توأم با ثناء جمیل و ذکر خیر بندگانش در قرآن کریم؛ کمتر سلامی به این گستردگی و وسعت درباره کسی دیده می‌شود، به خصوص اینکه لفظ " العالمین" معنی وسیعی دارد که نه تنها همه انسان‌ها، بلکه عوالم فرشتگان و ملکوتیان را نیز در برمی‌گیرد.
3- سلامٌ علی اِبراهیم . ( صافات/109)
" درود بر ابراهیم."
در آیات پیش از این آیه، به چگونگی بشارت دادن فرزندی بردبار و پراستقامت بر حضرت ابراهیم، و جریان دستور ذبح اسماعیل - فرزند ایشان - و تسلیم بودن هر دوی آنها بر این امر به میان آمده است که پس از یاد آوری این قضایا، خداوند می‌فرماید: سلام بر ابراهیم آن بنده مخلص و پاک باد.
4- سلامُ عَلی موُسی و هارون . (صافات/120)
" درود بر موسی و هارون."
در آیات پیش از این آیه، خداوند ضمن آیاتی، جریانات حضرت موسی و هارون را نقل می‌فرماید:
- ما این دو برادر و قوم آنها را از اندوه بزرگ رهایی بخشیدیم. ( صافات/115)
- ما آنها را یاری کردیم تا آنها بر دشمنان نیرومند خود پیروز شدند. ( صافات/116)
- ما به آن دو، کتاب آشکار دادیم. ( صافات/117)
- ما آن دو را به راه راست هدایت نمودیم. ( صافات/118)
- ما ذکر و یاد خیر آنها را در اقوام بعد باقی و برقرار ساختیم. ( صافات /119)
و بعد از یادآوری موارد فوق خداوند بر آن دو سلام می‌رساند.
سلامی از ناحیه پرودگار بزرگ و مهربان.
سلامی که رمز سلامت در دین و ایمان در اعتقاد و مکتب، و در خط و مذهب است.
سلامی که بیانگر نجات و امنیت از مجازات و عذاب این جهان و آن جهان است.
5- سلامُ علی آلِ یاسین . ( صافات/130)
" درود بر پیروان الیاس"
خداوند می‌فرماید: ما نام نیک الیاس را در میان امت‌های بعد جاودان کردیم.( صافات /129)
امت‌های دیگر، زحمات این انبیاء بزرگ ( الیاس و سلاله او ) را که در پاسداری خط توحید، و آبیاری بذر ایمان منتهای تلاش و کوشش را به عمل آوردند، هرگز فراموش نخواهند کرد، و تا دنیا برقرار است یاد و مکتب این بزرگ مردان فداکار زنده و جاویدان است.
تعبیر به " ال یاسین" به جای" الیاس" یا به خاطر این است که ال یاسین لغتی در واژه " الیاس" بوده و هر دو به یک معنی است، و یا اشاره به الیاس و پیروان او است که به صورت جمعی آمده است.
6- سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّارِ(رعد/24)
سلام بر شما به خاطر آن همه شکیبایی که ورزیده اید سرای آخرت چه سرایی نیکوست
7- سلامُ هیَ حتّی مَطلَعِ الفَجر. ( قدر/5)
" آن شب تا دم صبح، صلح و سلام است . "
این آیه، در توصیف شب قدر است. آن شبی است که قرآن در آن نازل شده و عبادت و احیاء آن معادل هزار ماه است، خیرات و برکات الهی در آن شب نازل می‌شود و رحمت خاص الهی شامل بندگان می‌گردد و فرشتگان و روح در آن شب نازل می‌گردند.
از تولد تا امامت و شهادت امام حسین {ع}
بسم الله الرحمن الرحیمخلاصه ای از عاشورای حسینی
از معرفت 0 گذشت 0 رفعت 0 فصاحت 0 مردانگی 0 آزادگی 0 رشادت 0
نام : حسین در انجیل {طاب} و در تورات {شبیر }
کنیه : ابوعبدالله و ابوعلی
القاب : سیدالشهدا - سبط ثانی - سید شباب - اهل الجنه - سبط الا سباط -رشید -وفی - طیب - سید زکی - مبارک - و......
منصب : معصوم پنجم و امام سوم شیعیان
تاریخ ولادت : سوم شعبان سال چهارم هجری . برخی از مورخان تولد آن حضرت را پنجم شعبان دانسته اند و برخی نیز سال سوم هجری ذکر کرده اند
محل تولد : مدینه مشرفه در سرزمین حجاز عربستان سعودی کنونی
نسبت پدری : امیر المو منین امام علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب {ع}
مادر : فاطمه زهرا {س} دختر پیامبر اسلام
امام حسین {ع} در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه به دنیا آمد رسول خدا {ص} نام این فرزند زهرا {س} را حسین نهاد. وی مورد علاقه شدید پیامبر {ص} بود و آن حضرت در باره او فرمود ه {حسین منی وانا من حسین } و نیز در آغوش پیامبر بزرگ شد 0 و هنگام رسول خدا شش ساله بود در دوران پدرش علی بن ابی طالب {ع} نیز از موقیعت والایی برخوردار بود . علم . بخشش . بزرگواری . فصاحت . شجاعت . تواضع . دستگیری از بینوایان 0 عفو گذشت . و ..... از صفات برجسته آن حجت الهی بود .
در دوران خلافت پدرش کنار آن حضرت بود ودر سه جنگ {جمل} . {صفین } . و{نهروان } شرکت داشت .
مدت امامت : از زمان شهادت برادرش امام حسن مجتبی {ع} در صفر سال 50 هجری تا محرم سال 61 هجری . به مدت 10 سال بود .
ادامه مطلب ...امام حسین علیه السلام
حسین بن علی بن ابی طالب (ع) (۴-۶۱ق)، مشهور به اباعبدالله و سیدالشهداء، امام سوم شیعیان ، فرزند دوم امام (ع) و نوه پیامبر (ص)که درواقعه ع به شهادت رسید.
حسین بن علی در دوره کودکی از محبت و علاقه فراوان پیامبر برخوردار بود. در دوره خلافت امام علی در کنار ایشان بود و در جنگ‌های آن دوره شرکت داشت. در زمان امامت امام حسن (ع) پیرو او بود و پس از شهادت وی نیز، تا زمانی که معاویه در قید حیات بود، به پیمان ایشان با معاویه وفادار ماند؛ اما پس از مرگ معاویه بیعت بایزید را مشروع ندانست.
فشار یزید بر حاکم مدینه که یا از حسین بیعت بگیرد یا او را به قتل برساند، باعث شد حسین (ع) در ۲۷ رجبسال ۶۰ق رهسپار مکه شود. با توجه به دعوت کوفیان برای پذیرش زمامداری، او از مکه به سوی کوفه رهسپار شد. ورود عبیدالله بن زیاد از طرف یزید به کوفه باعث شد امام نتواند به کوفه وارد شود. امام حسین در کربلابا سپاهیان عبیدالله بن زیاد مواجه شد و در جنگی که در دهم محرم سال ۶۱ ق میان دو لشکر درگرفت، به همراه یاران اندکش (حدود ۷۲ نفر) به شهادت رسید. پس از جنگ، یاران باقی‌مانده و اهل بیت وی به اسارت درآمدند و به کوفه و شام فرستاده شدند.
شهادت امام حسین(ع) آثار قابل‌توجهی بر رفتار مسلمانان و شیعیان در طول تاریخ داشته و الهام‌بخش مبارزات، انقلاب‌ها و قیام‌های متعددی بوده است. شیعیان بر گریه و سوگواری بر شهادت امام حسین(ع)، به ویژه در ماه محرم، تأکید
از سخنان امام هادی(علیه السلام)
امام هادی(علیه السلام) فرمودند:
مردم در دنیا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند.
(بحارالانوار، ج78، ص 368).
خشنودی حضرت آقا امام هادی(صلوات الله علیه)، صلوات
از سخنان امام علی بن موسی الرضا علیه السلام
امام علی بن موسی الرضا علیه السلام :
«اَلْمُذِیعُ بِالسَّیِّئَةِ مَخْذُولٌ وَ الْمُسْتَتِرُ بِالسَّیِّئَةِ مَغْفُورٌ لَهُ»
هر کس کار زشت دیگران را بر ملا کند خوار می گردد و هر کس آن را بپوشاند خدایش می آمرزد.
(میزان الحکمة، ج 2، ص 988)
از سخنان امام صادق علیه السّلام
امام صادق علیه السّلام فرمودند :
اَدَّبَنى اَبى علیه السلام بِثَلاثٍ ... ونَهانى عَنْ ثَلاثٍ: قالَ لى: یا بُنَىَّ مَنْ یَصْحَبْ صاحِبَ السّوءِ لا یَسْلَمْ وَ مَن لا یُقَـیِّد اَ لْفاظَهُ یَنْدَم ، وَ مَنْ یَدْخُل مَداخِلَ السَّوءِ یُتَّهَمْ...وَ نَهانى اَنْ اُصاحِبَ حِاسِدَ نِعْمَةٍ وَ شامِتا بِمُصیبَةٍ ، اَو حامِلَ نَمیمَةٍ ؛
پدرم علیه السلام مرا به سه چیز ادب آموخت و از سه چیز نهى ام فرمودند .
سه نکته ادب این بود که فرمودند:
فرزندم!
1⃣ هرکس با دوست بد بنشیند ، سالم نمى ماند
2⃣ هر کس گفتارش را کنترل نکند ، پشیمان مى شود
3⃣ هر کس به جایگاه هاى بد وارد شود ، موردبدگمانى قرار مى گیرد (زیر سؤال مى رود)
و آن سه چیز که مرا از آن نهى فرمودند:
1⃣ دوستى با کسى که چشم دیدن نعمت کسى را ندارد
2⃣ با کسى که از مصیبت دیگران شاد مى شود
3⃣ با سخن چین.
تحف العقول، ص 376
